poufny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, poufnyni poufnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeznaczony tylko dla niektórych, zaufanych, trzymany w tajemnicy przed innymi; tajny, sekretny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poufne… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne … Słownik języka polskiego
doradca — m odm. jak ż II, DCMs. doradcacy; lm M. doradcacy, DB. doradcaców «ten, kto udziela porad, doradza» Poufny, zaufany doradca. Doradca króla, wodza, szefa. Sztab doradców. Mieć dobrego, złego doradcę. ∆ Doradca prawny «osoba znająca ustawy i… … Słownik języka polskiego
drażliwy — drażliwywi, drażliwywszy 1. «mogący doprowadzić do zadrażnień, do nieporozumienia, do scysji; drażniący» Drażliwe sprawy, pytania. Unikali w rozmowie drażliwych tematów. 2. «skłonny do obrażania się, zbytnio wrażliwy, pobudliwy, przeczulony» Był… … Słownik języka polskiego
dyskrecjonalny — 1. «powierzony czyjej dyskrecji, poufny» Rozmowa dyskrecjonalna. 2. «pozostawiony komuś do swobodnego uznania, do swobodnej oceny; nie określony, nie ograniczony przez żadne przepisy» ∆ Dyskrecjonalna władza «sfera działania, w której organ… … Słownik języka polskiego
intymny — intymnyni, intymnyniejszy «przeznaczony dla najbliższych, ściśle osobisty, poufny, sekretny, zażyły» Intymne rozmowy, zwierzenia. Najintymniejsze myśli. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
konfidencjonalny — 1. «poufały, zażyły, familiarny» Konfidencjonalny uśmiech, spojrzenie. 2. «poufny, sekretny» Informacja konfidencjonalna … Słownik języka polskiego
poufnie — poufnieej przysłów. od poufny a) w zn. 1: Powierzyć komuś poufnie jakąś sprawę, tajemnicę. Poinformować o czymś poufnie. Konsultować się poufnie. b) w zn. 2: Rozmawiać z kimś, gawędzić poufnie, życzliwie. Traktować kogoś przyjaźnie, poufnie … Słownik języka polskiego
poufność — ż V, DCMs. poufnośćści, blm «poufny charakter czegoś» Poufność zwierzeń … Słownik języka polskiego
rzec — dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić» Rzec coś głośno, gniewnie, oschle. Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha. Wyszedł, nie rzekłszy słowa. ∆ Prawdę rzekłszy «zwrot… … Słownik języka polskiego
sekretny — «nie przeznaczony do wiadomości ogółu, trzymany w sekrecie, poufny, tajny» Sekretna misja. Sekretne plany, ścieżki, sprawy. Sekretne wiadomości … Słownik języka polskiego
